Als Lilou Hens een vraag zou zijn in een aflevering van De Slimste Mens dan zouden de bordjes als volgt omdraaien: dertien jaar, optimistisch, sportief, krachtig en verlamd. Ontmoet een kleine dame met grote ambities.
Of ze fan is van Pommelien Thijs? Enigszins verbaasd schudt Lilou negatief het hoofd. Ook niet van Camille trouwens. En ze is niet alleen, ook haar vriendinnen vallen niet in zwijm voor Vlaanderens populairste zangeressen van het moment. Wat Lilou wel bekoort? Sport, sport en … sport. Ooit was deze tiener bedreven in acrogym op het hoogste niveau. Zes keer in de week trainde ze vol overgave en beleefde ze haar eigen droom.
"En toen hadden we tijdens onze vakantie een ongeval in Zuid-Afrika," vertelt de Oostendse. "We waren met de hele familie onderweg wanneer een auto ons aanreed. Toen ik wakker werd in het ziekenhuis, vertelden ze me dat ik een dwarslaesie had. Op dat moment begreep ik niet dadelijk wat dat betekende." Lilou bleek gedeeltelijk verlamd te zijn en sinds anderhalf jaar zit ze daardoor in een rolstoel.
"Toen ik besefte dat acrogymmen niet meer zou lukken, was mijn eerste vraag welke sport ik wel zou kunnen doen," vertelt de tiener die met verbazingwekkende kalmte terugblikt op de afgelopen periode. Daarin stond een zware revalidatie centraal die uren, dagen en maanden duurde. Die kreeg ze in het Kinderrevalidatiecentrum UZ Gent, een JEZ!-organisatie die kinderen intensief begeleidt na een fysiek trauma.
Geduld is niet de eigenschap die Lilou zichzelf toeschrijft maar "ik moest wachten om nieuwe sporten uit te proberen tot mijn rug het toeliet maar kon eigenlijk niet wachten om aan iets nieuws te beginnen." Haar mama vlooide het internet uit en kwam met diverse opties.
Vandaag is Lilou weer actief en beoefent ze meerdere sporten. Skiën om te beginnen, maar ook ijshockey en wakeboarden. Zwemmen kreeg een rode stip want "dat doe ik echt niet graag." Ten huize Hens wordt er dan ook druk gespaard voor een zitski. "Ik zou heel graag mijn eigen zitski hebben om mee te trainen," vertelt Lilou die nu vooral indoor traint. "In de paasvakantie trekken we de bergen in om daar te gaan skiën. Daar kijk ik enorm naar uit."
Hoe luchtig Lilou vertelt over wat haar overkomen is, hoe impactvol zijn de gevolgen. Ook nu nog volgt het meisje intensief revalidatie die uren in beslag neemt maar klagen doet ze niet. "Het is echt belangrijk dat mijn lichaam in vorm blijft." Thuis ruilde ze haar kamer op de eerste verdieping in voor een nieuwe unit die aan het huis werd aangebouwd. Met dank aan een crowdfunding en aan haar ouders die het uiterste doen om Lilou alle kansen te geven.
Aangepaste therapie met onder meer een staprobot is belangrijk om het lichaam van Lilou de komende jaren zo gezond mogelijk te houden. Het is een grote investering in haar toekomst maar die uiteraard de nodige financiële middelen vergt. Dus richten haar ouders Fou de Lilou op, een vzw die de nodige financiering opbouwt om Lilou optimaal te ondersteunen. En die ook andere jongeren wil inspireren die een soortgelijk verhaal als Lilou hebben.
Zelf vindt Lilou zich zeker geen rolmodel maar "ik denk dat het wel prettig kan zijn voor andere jongeren die iets ergs meegemaakt hebben om te weten dat ze niet alleen zijn." Met een vriendin die door een bottenziekte ook geen acrogym meer kan uitoefenen, praat ze soms over het gemis. Anders komt haar rolstoel niet meer ter sprake. "Echt niet, met mijn vriendinnen praat ik over gewone dingen. Zeker niet over mijzelf,” repliceert ze ferm.
En dan is het oefenen geblazen voor een gepaste handtekening. Want ooit wil ze de Paralympics bereiken en uiteraard is deelnemen belangrijk, maar zit er ook een heel grote winnaar in Lilou.
Vzw Fou de Lilou wil naast de ondersteuning van de revalidatie van Lilou, ook jongeren met een beperking inspireren omtrent hun mogelijkheden qua vrije tijd en sportbesteding.