De 24 uur van Straatsburg met Mauro Pauwels
Twee dagen lang mocht JEZ! mee de aftrap volgen van de tiende legislatuur van het Europees Parlement, met opnieuw heel wat nieuwe leden. Dat betekende veel media-aandacht en een zeer drukke agenda, maar het was een enorm fijne ervaring. Lees even mee hoe ik, Mauro, deze twee dagen heb beleefd.
Op 9 juni mocht iedereen vanaf 16 jaar, in ons land, gaan stemmen voor de Europese verkiezingen. In totaal mag België, aan de hand van de verkiezingsuitslag, 22 mensen naar het Europees Parlement sturen. Zo zetelen er nu 13 Nederlandstaligen, 8 Franstaligen en 1 Duitstalige voor België in het Europees Parlement. We noemen hen MEP’s, oftewel Members of the European Parliament. Door uitgenodigd te worden in het parlementsgebouw in Straatsburg, hadden we de kans om verschillende parlementsleden te spreken. Ik vond het vooral belangrijk dat we de focus legden op hetgeen zij nu voor ons, jongeren, kunnen betekenen de komende jaren.
Europese watte?
Het Europese niveau is een bijzonder complex politiek niveau, ook voor mij. Over nationale politiek, je weet wel: de Vlaamse en federale politiek, kan ik veel meer vertellen dan over Europa. Toch is het belangrijk om te beseffen dat Europa een zeer grote en cruciale rol speelt in ons leven. De Europese Unie bepaalt hoe groot het cadeautje in jouw Kinder Surprise is, maar ook hoeveel ruimte een legkip moet hebben en het belangrijkste van allemaal: door de EU krijgen we onze dopjes véél minder makkelijk los van ons flesje frisdrank. De regels die Europa ons oplegt, via wetten, worden vastgelegd door drie verschillende instellingen. Eerst en vooral komt het initiatief om een wet te maken van de Europese Commissie, zie hen als een soort Europese regering. Zij bestaat uit 27 Eurocommissarissen (één voor elke EU-lidstaat), vergelijk hen met ministers. Vervolgens moet de wet worden goedgekeurd door de Raad van Europa en het Europees Parlement. Zij spelen een soort pingpong met elkaar tot ze de wet beiden aanvaardbaar vinden. Een wet komt er dus niet zomaar, ze passeert drie stationnetjes die elk hun akkoord moeten geven.
De Duitse Ursula von der Leyen werd verkozen tot Commissievoorzitster, dat is ze nu voor de tweede maal op rij. Zij is dus een soort eerste minister van de Europese regering, de Commissie dus. Je zal haar dan ook veel zien de komende jaren, want von der Leyen is door haar rol hét gezicht van de Europese Unie.
Maar goed, genoeg daarover. Voorgaande uitleg dient vooral om uit te leggen hoe er heel wat zaken komen kijken bij de regelgeving van de Europese Unie. Ik had dus de eer om, met nog enkele andere Belgische content creators, te mogen afzakken naar het Europees Parlement. Daar maakten we kennis met wat parlementsleden, maar ook met journalisten en mensen die werken voor het Europees Parlement. Onze groep bestond uit Vlamingen, Walen en Brusselaars: een gezonde mix van Engels, Frans en Nederlands zorgde voor een heel aangename groepssfeer!
De 24 uur van Straatsburg
In totaal waren we een dikke 24 uur in Straatsburg. Daarvoor en daarna reisden we nog eens een goede 5 uur met de Eurostar en de TGV. Voor de korte tijd dat we in het prachtige “Strasbourg” waren, hebben we bijzonder veel gedaan. We interviewden vijf Vlaamse Europarlementariërs, van vijf verschillende partijen. Daarbovenop konden we nog eens verschillende mensen ontmoeten die ongelofelijk interessante verhalen te vertellen hadden, niet alleen over politiek (en zelfs als het wél over politiek ging: lachen was toegestaan hoor) trouwens.
Eerst checkten we in in ons prachtige hotel en daarna trokken we meteen naar het parlement, waar we een persdrink hadden. Klinkt allemaal zeer chique, niet? Dat was het ook wel eigenlijk… We ontmoetten er meteen Kathleen Van Brempt (Vooruit), Wouter Beke (cd&v) en Rudi Kennes (PVDA). Zij zijn alle drie verkozen in het Europees Parlement en voor de laatste twee is het zelfs hun allereerste keer dat ze daar zetelen. Met deze drie mensen sprak ik over de sfeer in het gigantische parlementsgebouw, want zo een parlement is natuurlijk meer dan alleen de grote en bekende “plenaire zaal”, en over hun engagement naar jongeren toe. Soms deed ik dat met lichte zweethandjes, want het grote gebouw en de chique omkadering maakte toch wel een diepe indruk op me.
Na de “verplichtingen” trokken we het centrum van Straatsburg in, waar we uitleg kregen over de historische gebeurtenissen in de stad. Straatsburg is lang een Duitse stad geweest, werd daarna een Franse stad en dat heen-en-weer-spelletje werd nog eens overgedaan tussen 1870 en 1919 (na de Frans-Pruisische oorlog en de Eerste Wereldoorlog). Het is exact de reden waarom het Europees Parlement zich vandaag net daar, in Straatsburg, bevindt, al vinden veel mensen (ook de parlementsleden) het belachelijk dat alle Europarlementariërs (en hun assistenten) één keer per maand van Brussel naar Straatsburg moeten reizen om er te stemmen over wetsontwerpen. Alle gekheid op een stokje: er gaat heel veel geld verloren én het is niet bepaald klimaatvriendelijk.
Op woensdag trokken we opnieuw naar het parlement om opnieuw interviews te scoren met MEP’s. We legden contacten met woordvoerders om zo wat afspraken te scoren, al waren we best gehaast. Twee interviews konden jammer genoeg niet doorgaan, door de drukke agenda van de parlementsleden, maar parlementsleden Sara Matthieu (Groen) en Tom Vandendriessche (Vlaams Belang) konden ons wel te woord staan. Beiden beklemtoonden het belang van de jeugd, al vindt de ene dat daarvoor meer Europa nodig is, en de ander dat daar minder Europa voor nodig is. Vlaams Belang wil dat de lidstaten van de EU meer zelfstandige beslissingen mogen maken.
Meertalige, maar goede sfeer
De hectiek op beide dagen werd helemaal goedgemaakt door de goede zorgen van Livio Loonbeek, hij begeleidde onze jonge persgroep, en de geweldige compagnie van alle jonge collega’s (die eigenlijk al meer vrienden geworden zijn). De compagnie bestond, zoals ik al zei, uit Vlamingen, Brusselaars en Walen. Ik moet zeggen: dat was een goede oefening om m’n talen wat bij te schaven. Maar zo snel als alles ging op die 24 uur in Straatsburg, zo snel moesten we ook weer richting het station om onze trein naar Parijs te nemen. Een superleuke trip kwam zo tot z’n einde, maar deed wel m’n interesse in Europa toenemen en ik leerde nieuwe mensen kennen!
Die mensen zou ik tot slot nog graag even willen bedanken. Eerst en vooral had ik een geweldige partner in crime die instond voor het camerawerk, bedankt aan Mackenzie! En daarnaast leerde ik, zoals ik al zei, nog geweldig talentvolle jongeren kennen: Nelle, Marie, Elio, Noah, Tristan, Sophie en Marius. Dank jullie wel allemaal! En tot slot een speciale bedanking voor Livio Loonbeek, Clide Mbolo en Sanne De Rycke, die ervoor zorgden dat we de Europese Unie even héél dichtbij ons hadden en beter leerden kennen. Alle content die we maakten zien jullie snel verschijnen op JEZ! Voor nu: Mauro out, blijf Europa volgen! Ciao!
